مدل تعادل نقطهای در نظام بودجه‎‎ریزی ایران

در این مقاله گرایش خط‎‎مشی‎‎گذاران بودجه در به کارگیری دو مدل جزئی تدریجی و مدل تعادل نقطه‎‎ای با ‏استفاده از دادههای آماری بودجه در فصل آموزش و پرورش و برنامههای زیر مجموعة آن در طول ‏سالهای 53-85 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. به این منظور اعتبارات مصوب فصل آموزش و ‏پرورش در بودجه کل کشور و پانزده برنامه آن با استفاده از آزمونهای کلموگروف اسمیرنف، ضرایب ‏کشیدگی و چولگی و نیز درصد تغییرات مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که شیوه ‏برنامه‎‎ریزی برنامههای اصلی در فصل آموزش و پرورش از مدل تعادل نقطهای پیروی می‎‎کند. در حالی که ‏برنامه‎‎های جانبی و به طور عمده تخصصی با مدل جزئی تدریجی قابل تعریف هستند. به نظر میرسد ‏علاوه بر عامل مهم قیمت نفت و ترجیحات فرهنگی، اعتقادی خط مشیگذاران، ارتباط نوع برنامه با ‏مأموریت اصلی نهاد دولتی نیز در ایجاد نقاط فراز و فرود در فصل آموزش و پرورش مؤثر است.‏